Get connected Register to receive free content alerts from The Lancet Oncology. www.thelancet.com/user/register The best science for better lives
XXVII Kongres Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej www.kongres.ptok.pl Gdańsk, 29–31 sierpnia 2024 roku Polska Filharmonia Bałtycka im. Fryderyka Chopina ul. Ołowianka 1 Przewodniczący Komitetu Naukowego prof. dr hab. n. med. Maciej Krzakowski SZCZEGÓŁY PATRONAT MEDIALNY onkoedu Serwis dla lekarzy onkologów PARTNER Konferencja jest skierowana tylko do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi — podstawa prawna: ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 944).
Volume 25 · Issue 3 · March 2024 www.thelancet.com/oncology Perspectives Humanitarian care initiatives for people with cancer in Ukraine See pages 285 and 289 Articles Complete cancer prevalence in Europe in 2020 (EUROCARE-6): a populationbased study See page 293 Articles Use of chemotherapy and radiotherapy in patients with eight common cancers: two ICBP population-based studies See pages 338 and 352
W MIEJSCOWO ZAAWANSOWANYM LUB PRZERZUTOWYM RAKU UROTELIALNYM Z LEKIEM PADCEV™ W PORÓWNANIU ZE STANDARDOWĄ CHEMIOTERAPIĄ WYBRANĄ ZGODNIE Z DECYZJĄ BADACZA Padcev to innowacyjne leczenie ukierunkowane na nektynę-4, wydłużające mOS do 12,9 miesięcy u pacjentów, którzy otrzymali wcześniej chemioterapię zawierającą platynę i inhibitor receptora PD-1 lub PD-L1 w porównaniu ze standardową chemioterapią wybraną przez badacza (mOS, 12,9 vs 9 miesięcy; HR=0,70,) 95% CI: 0,56–0,89; p=0,001).1,2 WYBIERZ KURS NA DLUZSZE ZYCIE WSKAZANIA PADCEV jest wskazany w monoterapii raka urotelialnego miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami u dorosłych pacjentów, którzy otrzymali wcześniej chemioterapię opartą na pochodnych platyny i inhibitor receptora programowanej śmierci komórki 1 lub inhibitor ligandu programowanej śmierci komórki.1 CI – przedział ufności; HR – współczynnik ryzyka; mOS – mediana przeżycia całkowitego; PD-1 – inhibitor receptora programowanej śmierci komórki 1 ; PD-L1 – inhibitor ligandu programowanej śmierci komórki 1 Referencje: 1. Charakterystyka produktu leczniczego Padcev. 2. Powles T, Rosenberg JE, Sonpavde GP, et al. Enfortumab vedotinin in previously treated advanced urothelial carcinoma. N Engl J Med. 2021;384(12):1125–1135. MAT-PL-PAD-2023-00002 | Czerwiec 2023 Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji 20 mg i 30 mg enfortumab wedotyny
Informacja o leku Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkie zidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane. Aby dowiedzieć się, jak zgłaszać działania niepożądane - patrz punkt 4.8. Charakterystyki Produktu Leczniczego (ChPL). Nazwa produktu leczniczego: Padcev 20 mg proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji, Padcev 30 mg proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji. Skład jakościowy i ilościowy: Jedna fiolka proszku do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji zawiera 20 mg enfortumabu wedotyny (Padcev 20 mg) albo 30 mg enfortumabu wedotyny (Padcev 30 mg). Po rekonstytucji każdy ml roztworu zawiera 10 mg enfortumabu wedotyny. Enfortumab wedotyny składa się z w pełni ludzkiego przeciwciała IgG1 kappa, sprzężonego ze środkiem niszczącym mikrotubule, monometylo aurystatyną E (ang. Monomethyl Auristatin E, MMAE) za pośrednictwem maleimidokaproilo walino-cytrulinowego łacznika rozszczepianego przez proteazę. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. ChPL. Postać farmaceutyczna: Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji. Wskazania do stosowania: Produkt leczniczy Padcev jest wskazany w monoterapii raka urotelialnego miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami u dorosłych pacjentów, którzy otrzymali wcześniej chemioterapię opartą na pochodnych platyny i inhibitor receptora programowanej śmierci komórki 1 lub inhibitor ligandu programowanej śmierci komórki 1 (patrz punkt 5.1 ChPL). Dawkowanie i sposób podawania: Leczenie produktem leczniczym Padcev powinien rozpocząć i nadzorować lekarz mający doświadczenie w stosowaniu terapii przeciwnowotworowych. Przed rozpoczęciem leczenia należy zapewnić dobry dostęp żylny (patrz punkt 4.4 ChPL). Dawkowanie: Zalecana dawka enfortumabu wedotyny wynosi 1,25 mg/kg mc. (maksymalnie do 125 mg u pacjentów o masie ciała ≥100 kg) i podaje się ją we wlewie dożylnym przez 30 minut w 1., 8. i 15. dniu 28‑dniowego cyklu do czasu progresji choroby lub wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania objawów toksyczności. Zalecane zmniejszenie dawki w przypadku działań niepożądanych znajduje się w poniższej tabeli (Tabela 1): Stopień zmniejszenia dawki Dawka początkowa 1,25 mg/kg mc. do 125 mg Pierwsze zmniejszenie dawki 1,0 mg/kg mc. do 100 mg Drugie zmniejszenie dawki 0,75 mg/kg mc. do 75 mg Trzecie zmniejszenie dawki 0,5 mg/kg mc. do 50 mg Modyfikacje dawki: Informacja o przerwaniu, zmniejszeniu i odstawieniu dawki u pacjentów z rakiem urotelialnym miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami znajduje się w poniższej tabeli (Tabela 2): Działanie niepożądane Nasilenie* Modyfikacja dawki* Reakcje skórne Podejrzewany zespół Stevensa‑Johnsona (ang. Stevens-Johnson Syndrome, SJS) lub martwica toksycznorozpływna naskórka (ang. Toxic Epidermal Necrolysis, TEN), lub zmiany pęcherzowe Natychmiast wstrzymać podawanie i objąć pacjenta opieką specjalistyczną. Potwierdzony SJS lub TEN; stopień 4. lub nawracający stopień 3. Zakończyć leczenie Pogorszenie stopnia 2. Stopień 2. z gorączką Stopień 3. · Wstrzymać podawanie do uzyskania stopnia ≤1. · Rozważyć objęcie pacjenta opieką specjalistyczną · Wznowić podawanie w tej samej dawce lub rozważyć zmniejszenie dawki o jeden stopień (patrz Tabela 1) Hiperglikemia Glikemia >13,9 mmol/l (>250 mg/dl) · Wstrzymać podawanie, dopóki zwiększone stężenie glukozy nie zmniejszy się do wartości ≤13,9 mmol/l (≤250 mg/dl) · Wznowić leczenie w tej samej dawce Nieinfekcyjne zapalenie płuc/ śródmiąższowa choroba płuc (ang. interstitial lung disease, ILD) Stopień 2. Wstrzymać podawanie do uzyskania stopnia ≤1., następnie wznowić podawanie w tej samej dawce lub rozważyć zmniejszenie dawki o jeden stopień (patrz Tabela 1) Stopień ≥3. Zakończyć leczenie Neuropatia obwodowa Stopień 2. · Wstrzymać podawanie do uzyskania stopnia ≤1. · W przypadku pierwszego wystąpienia wznowić leczenie w tej samej dawce · W przypadku nawrotu wstrzymać podawanie do uzyskania stopnia ≤1., a następnie wznowić leczenie w dawce zmniejszonej o jeden stopień (patrz Tabela 1) Stopień ≥3. Zakończyć leczenie *Toksyczności oceniano według Wspólnych Kryteriów Terminologii Zdarzeń Niepożądanych National Cancer Institute (ang. National Cancer Institute Common Terminology Criteria for Adverse Events; NCI-CTCA), wersja 5,0, zgodnie z którymi stopień 1. oznacza nasilenie łagodne, stopień 2. umiarkowane, stopień 3. ciężkie, a stopień 4. zagrażające życiu. Specjalne grupy pacjentów: Osoby starsze - Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w wieku ≥65 lat (patrz punkt 5.2 ChPL). Zaburzenia czynności nerek: Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi [klirens kreatyniny (ang. Creatinine Clearance, CrCL) >60–90 ml/min], umiarkowanymi (CrCL 30–60 ml/min) ani ciężkimi (CrCL 15–<30 ml/min) zaburzeniami czynności nerek. Enfortumabu wedotyny nie oceniano u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (CrCL <15 ml/min) (patrz punkt 5.2 ChPL). Zaburzenia czynności wątroby: Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby [bilirubina całkowita od 1 do 1,5 × górnej granicy normy (GGN) i dowolna aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AST) lub bilirubina całkowita ≤GGN i AST >GGN]. Enfortumab wedotyny oceniano tylko w ograniczonej grupie pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, natomiast nie oceniano go u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2 ChPL). Dzieci i młodzież: Enfortumab wedotyny nie ma zastosowania u dzieci i młodzieży w leczeniu raka urotelialnego miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami. Sposób podawania: Produkt leczniczy Padcev podaje się dożylnie. Zalecana dawka musi być podawana we wlewie dożylnym przez 30 minut. Enfortumabu wedotyny nie można podawać we wstrzyknięciu dożylnym ani w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus). Instrukcja dotycząca rekonstytucji i rozcieńczenia produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.ChPL. Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. ChPL. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania: Identyfikowalność: W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy dokładnie odnotować nazwę i numer serii podawanego produktu; Reakcje skórne: Reakcje skórne związane z podawaniem enfortumabu wedotyny są wynikiem jego wiązania do nektyny‑4 ulegającej ekspresji w skórze. W przypadku wystąpienia gorączki lub objawów grypopodobnych, które mogą być pierwszymi objawami ciężkiej reakcji skórnej, należy obserwować pacjentów; Donoszono o występowaniu reakcji skórnych o nasileniu łagodnym do umiarkowanego, głównie w postaci wysypki plamisto-grudkowej (patrz punkt 4.8 ChPL). U pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny występowały również skórne działania niepożądane o ciężkim nasileniu, w tym SJS i TEN, ze skutkiem śmiertelnym, głównie w trakcie pierwszego cyklu leczenia. W badaniach klinicznych mediana czasu do wystąpienia reakcji skórnych o ciężkim nasileniu wynosiła 0,6 miesiąca (zakres od 0,1 do 6,4). Należy monitorować pacjentów w kierunku reakcji skórnych, począwszy od pierwszego cyklu i przez cały czas leczenia. W przypadku wystąpienia reakcji skórnych o nasileniu łagodnym do umiarkowanego można rozważyć odpowiednie leczenie, takie jak miejscowe podawanie kortykosteroidów i podawanie leków przeciwhistaminowych. W razie podejrzenia SJS lub TEN, lub w przypadku wystąpienia zmian pęcherzowych należy natychmiast wstrzymać leczenie i objąć pacjentów opieką specjalistyczną; potwierdzenie histologiczne, w tym rozważenie wykonania kilku biopsji, ma kluczowe znaczenie dla wczesnego rozpoznania, ponieważ diagnoza i interwencja mogą poprawić rokowanie. Należy trwale odstawić produkt leczniczy Padcev w przypadku potwierdzenia SJS lub TEN, reakcji stopnia 4. lub nawracających ciężkich reakcji skórnych. W przypadku pogorszenia reakcji stopnia 2., wystąpienia reakcji stopnia 2. z gorączką lub wystąpienia reakcji skórnych stopnia 3. należy wstrzymać leczenie do uzyskania stopnia ≤1. i rozważyć objęcie pacjentów opieką specjalistyczną. Wznowić leczenie w tej samej dawce lub rozważyć zmniejszenie dawki o jeden stopień (patrz punkt 4.2 ChPL); Nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD: U pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny występowały nieinfekcyjne zapalenie płuc/ ILD o ciężkim nasileniu, zagrażające życiu lub prowadzące do zgonu (patrz punkt 4.8 ChPL). Pacjentów należy monitorować w kierunku przedmiotowych i podmiotowych objawów nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD, takich jak niedotlenienie, kaszel, duszność lub nacieki śródmiąższowe w badaniach radiologicznych. W przypadku zdarzeń stopnia ≥ 2. należy podać kortykosteroidy (np. prednizon lub jego odpowiednik w dawce początkowej 1-2 mg/kg mc./dobę, którą następnie należy stopniowo zmniejszać). Należy wstrzymać leczenie produktem leczniczym Padcev w przypadku nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD stopnia 2. i rozważyć zmniejszenie dawki. Należy zakończyć leczenie produktem leczniczym Padcev w przypadku nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD stopnia ≥3. (patrz punkt 4.2 ChPL); Hiperglikemia: Hiperglikemia i kwasica ketonowa cukrzycowa (ang. Diabetic Ketoacidosis, DKA), w tym przypadki zgonów, występowały u pacjentów z cukrzycą w wywiadzie lub bez niej, leczonych enfortumabem wedotyny (patrz punkt 4.8 ChPL). Hiperglikemia występowała częściej u pacjentów z wcześniej istniejącą hiperglikemią lub wysokim wskaźnikiem masy ciała (BMI ≥30 kg/m2). Pacjentów ze stężeniem HbA1c ≥8% w punkcie wyjściowym wykluczono z badań klinicznych. Przed podaniem dawki i okresowo przez cały czas trwania leczenia zgodnie ze wskazaniami klinicznymi należy monitorować stężenie glukozy u pacjentów z cukrzycą lub narażonych na ryzyko cukrzycy bądź hiperglikemii. Jeżeli stężenie glukozy jest podwyższone, tj. ma wartość >13,9 mmol/l (>250 mg/dl), należy odstawić produkt leczniczy Padcev do czasu aż stężenie glukozy nie zmniejszy się do wartości ≤13,9 mmol/l (≤250 mg/dl) i wdrożyć odpowiednie leczenie (patrz punkt 4.2 ChPL); Neuropatia obwodowa: Podczas podawania enfortumabu wedotyny występowała neuropatia obwodowa, głównie neuropatia obwodowa czuciowa, w tym reakcje stopnia ≥3. (patrz punkt 4.8 ChPL). Pacjentów z wcześniej istniejącą neuropatią obwodową stopnia ≥2. wykluczono z badań klinicznych. Pacjentów należy monitorować w kierunku wystąpienia objawów lub nasilenia istniejącej neuropatii obwodowej, ponieważ tacy pacjenci mogą wymagać opóźnienia w podawaniu, zmniejszenia dawki lub odstawienia enfortumabu wedotyny (patrz Tabela 1). Produkt leczniczy Padcev należy trwale odstawić w przypadku neuropatii obwodowej stopnia ≥3. (patrz punkt 4.2 ChPL); Zaburzenia oka: U pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny występowały zaburzenia oka, głównie zespół suchego oka (patrz punkt 4.8 ChPL). Należy monitorować pacjentów w kierunku zaburzenia oka. W ramach profilaktyki zespołu suchego oka należy rozważyć podawanie sztucznych łez i skierowanie na badanie okulistyczne, jeżeli objawy oczne nie ustąpiły lub uległy pogorszeniu. Wynaczynienie w miejscu podania wlewu: W przypadku wynaczynienia obserwowano uszkodzenie skóry i tkanek miękkich po podaniu enfortumabu wedotyny (patrz punkt 4.8 ChPL). Przed rozpoczęciem podawania produktu leczniczego Padcev należy zapewnić dobry dostęp żylny i w trakcie podawania monitorować możliwe wynaczynienia w miejscu podania wlewu. Jeżeli nastąpi wynaczynienie, należy przerwać wlew i monitorować pacjenta w kierunku wystąpienia działań niepożądanych. Toksyczność dla zarodka lub płodu i antykoncepcja: Kobiety w ciąży należy poinformować o potencjalnym ryzyku dla płodu (patrz punkty 4.6 i 5.3 ChPL). Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić wykonanie testu ciążowego w ciągu 7 dni przed rozpoczęciem leczenia enfortumabem wedotyny, stosowanie skutecznej metody antykoncepcji w trakcie leczenia i przez co najmniej 12 miesięcy od zakończenia leczenia. Zaleca się, aby mężczyźni leczeni enfortumabem wedotyny nie spłodzili dziecka w czasie trwania leczenia i przez okres do 9 miesięcy od podania ostatniej dawki produktu leczniczego Padcev. Działania niepożądane: Podsumowanie profilu bezpieczeństwa: Najczęstszymi działaniami niepożądanymi enfortumabu wedotyny były łysienie (48,8%), zmęczenie (46,8%), zmniejszony apetyt (44,9%), neuropatia obwodowa czuciowa (38,7%), biegunka (37,6%), nudności (36%), świąd (33,4%), zaburzenia smaku (29,9%), niedokrwistość (26,5%), zmniejszenie masy ciała (23,4%), wysypka plamisto‑grudkowa (22,9%), suchość skóry (21,6%), wymioty (18,4%), zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej (15,3%), hiperglikemia, (13,1%), zespół suchego oka (12,8%), zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej (12,1%) i wysypka (10,4%).Najczęstszymi ciężkimi działaniami niepożądanymi były biegunka (2%) i hiperglikemia (2%). Dziewięć procent pacjentów trwale odstawiło enfortumab wedotyny z powodu działań niepożądanych; najczęstszym działaniem niepożądanym (≥2%) prowadzącym do odstawienia dawki była neuropatia obwodowa czuciowa (4%). Działania niepożądane prowadzące do przerwania podawania dawki wystąpiły u 44% pacjentów; najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥2%) prowadzącymi do przerwania podawania dawki były: neuropatia obwodowa czuciowa (15%), zmęczenie (7%), wysypka plamistogrudkowa (4%), zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej (4%), zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (4%), niedokrwistość (3%), biegunka (3%) i hiperglikemia (3%). Trzydzieści pięć procent pacjentów wymagało zmniejszenia dawki z powodu wystąpienia działań niepożądanych; najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥2%) prowadzącymi do zmniejszenia dawki były: neuropatia obwodowa czuciowa (10%), zmęczenie (5%), wysypka plamisto-grudkowa (4%) i zmniejszony apetyt (2%). Bezpieczeństwo stosowania enfortumabu wedotyny w monoterapii oceniano u 680 pacjentów z rakiem urotelialnym miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, którzy w badaniach klinicznych otrzymali dawkę 1,25 mg/kg mc. w 1., 8. i 15. dniu 28-dniowego cyklu (patrz tabela 3). Mediana czasu narażenia pacjentów na enfortumab wedotyny wynosiła 4,7 miesiąca (zakres od 0,3 do 34,8 miesiąca). Działania niepożądane obserwowane podczas badań klinicznych wymieniono w tym punkcie według częstości występowania. Częstość określono w następujący sposób: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: Bardzo często: niedokrwistość; Nieznana1: neutropenia, gorączka neutropeniczna, zmniejszona liczba neutrofili; Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: Bardzo często: Hiperglikemia, zmniejszony apetyt; Zaburzenia układu nerwowego: Bardzo często: neuropatia obwodowa czuciowa, zaburzenia smaku; Często: neuropatia obwodowa, neuropatia obwodowa ruchowa, neuropatia obwodowa czuciowo-ruchowa, parestezja, niedoczulica, zaburzenia chodu, osłabienie mięśni; Niezbyt często: Polineuropatia demielinizacyjna, polineuropatia, neurotoksyczność, dysfunkcja ruchowa, zaburzenia czucia, atrofia mięśni, neuralgia, porażenie nerwu strzałkowego, utrata czucia, uczucie pieczenia skóry, uczucie pieczenia; Zaburzenia oka: Bardzo często: Zespół suchego oka; Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Często: nieinfekcyjne zapalenie płuc; Niezbyt często: śródmiąższowa choroba płuc; Zaburzenia żołądka i jelit: Bardzo często: biegunka, wymioty, nudności; Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Bardzo często: łysienie, świąd, wysypka, wysypka plamisto‑grudkowa, suchość skóry; Często: wykwit polekowy, złuszczanie skóry, zapalenie spojówek, dermatoza pęcherzowa, powstawanie pęcherzy, zapalenie jamy ustnej, zespół erytrodystezji dłoniowo-podeszwowej, wyprysk, rumień, wysypka rumieniowata, wysypka plamista, wysypka grudkowa, wysypka świądowa, wysypka pęcherzykowa; Niezbyt często: uogólnione złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, wysypka złuszczająca, pemfigoid, wysypka plamisto-pęcherzykowa, zapalenie skóry, alergiczne zapalenie skóry, kontaktowe zapalenie skóry, wyprzenie, podrażnienie skóry, wyprysk zastoinowy, pęcherz z krwią; Nieznana1: Martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa‑Johnsona, martwica naskórka, związane z lekiem symetryczne wyprzenie i wykwity zgięciowe. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: Bardzo często: zmęczenie; Często: Wynaczynienie w miejscu wlewu; Badania diagnostyczne: Bardzo często: zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej, zmniejszona masa ciała; 1Na podstawie danych zgromadzonych na całym świecie po wprowadzeniu produktu do obrotu. Opis wybranych działań niepożądanych: Immunogenność: Łącznie 590 pacjentów zbadano w kierunku immunogenności enfortumabu wedotyny podanego w dawce 1,25 mg/kg mc.; 15 pacjentów potwierdzono jako dodatnich pod względem obecności przeciwciał przeciwlekowych (ang. Anti Drug Antibodies, ADA) w punkcie wyjściowym, a spośród pacjentów ujemnych w punkcie wyjściowym (N = 575), łącznie 16 (2,8%) było później dodatnich (13 przejściowo i 3 trwale). Ze względu na ograniczoną liczbę pacjentów, u których potwierdzono obecność przeciwciał przeciwko produktowi leczniczemu Padcev, nie można wyciągnąć wniosków dotyczących możliwego wpływu immunogenności na skuteczność, bezpieczeństwo stosowania i farmakokinetykę produktu. Reakcje skórne: W badaniach klinicznych reakcje skórne wystąpiły u 55% (375) spośród 680 pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w dawce 1,25 mg/kg mc. Reakcje skórne o ciężkim nasileniu (stopień 3. lub 4.) wystąpiły u 13% (85) pacjentów i większość z tych reakcji obejmowała wysypkę plamisto‑grudkową, wysypkę rumieniowatą, wysypkę lub wykwit polekowy. Mediana czasu do wystąpienia reakcji skórnych o ciężkim nasileniu wynosiła 0,62 miesiąca (zakres od 0,1 do 6,4 miesiąca). Ciężkie reakcje skórne wystąpiły u 3,8% (26) pacjentów. W badaniu klinicznym EV‑201 (N = 214) wśród pacjentów, u których wystąpiły reakcje skórne u 75% objawy ustąpiły całkowicie, a u 14% uzyskano częściową poprawę (patrz punkt 4.4 ChPL). Nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD: W badaniach klinicznych nieinfekcyjne zapalenie płuc wystąpiło u 15 (2,2%), a ILD u 2 (0,3%) spośród 680 pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w dawce 1,25 mg/kg mc. Mniej niż 1% pacjentów doświadczyło ciężkiego (stopień 3.–4.) nieinfekcyjnego zapalenia płuc lub ILD. Nieinfekcyjne zapalenie płuc lub ILD doprowadziły do przerwania leczenia enfortumabem wedotyny odpowiednio u 0,1% i 0,3% pacjentów. Nie było zgonów z powodu ILD ani nieinfekcyjnego zapalenia płuc. Mediana czasu do wystąpienia nieinfekcyjnego zapalenia płuc dowolnego stopnia lub ILD wynosiła 3,6 miesiąca (zakres od 0,8 do 6,0 miesięcy), a mediana czasu trwania wynosiła 1,4 miesiąca (zakres od 0,2 do 27,5 miesiąca). Spośród 17 pacjentów, u których wystąpiło nieinfekcyjne zapalenie płuc lub ILD, u 6 (35,3%) objawy ustąpiły. Hiperglikemia: W badaniach klinicznych hiperglikemia (stężenie glukozy we krwi >13,9 mmol/l) wystąpiła u 14% (98) spośród 680 pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w dawce 1,25 mg/ kg mc. Ciężkie zdarzenia hiperglikemii wystąpiły u 2,2% pacjentów, u 7% pacjentów wystąpiła ciężka (stopień 3.–4.) hiperglikemia, a u 0,3% pacjentów nastąpił zgon, u jednego pacjenta hiperglikemia a u drugiego kwasica ketonowa cukrzycowa. Częstość występowania hiperglikemii stopnia 3.–4. systematycznie rosła u pacjentów z wyższym wskaźnikiem masy ciała i u pacjentów z większym stężeniem hemoglobiny A1C (HbA1c) w punkcie wyjściowym. Mediana czasu do wystąpienia hiperglikemii wynosiła 0,6 miesiąca (zakres od 0,1 do 20,3). W badaniu klinicznym EV‑201 (N = 214) w czasie ostatniej oceny u 61% pacjentów objawy ustąpiły całkowicie, a u 19% pacjentów nastąpiła częściowa poprawa (patrz punkt 4.4 ChPL). Neuropatia obwodowa: W badaniach klinicznych neuropatia obwodowa wystąpiła u 52% (352) spośród 680 pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w dawce 1,25 mg/kg mc. Cztery procent pacjentów doświadczyło ciężkiej (stopień 3.–4.) neuropatii obwodowej, w tym zdarzeń czuciowych i ruchowych. Mediana czasu do wystąpienia stopnia ≥2. wynosiła 4,6 miesiąca (zakres od 0,1 do 15,8). W badaniu klinicznym EV‑201 (N = 214) w czasie ostatniej oceny, u 19% pacjentów objawy ustąpiły całkowicie, a u 39% pacjentów nastąpiła częściowa poprawa (patrz punkt 4.4 ChPL). Zaburzenia oka: W badaniach klinicznych 30% pacjentów miało zespół suchego oka w trakcie leczenia enfortumabem wedotyny w dawce 1,25 mg/kg mc. Leczenie przerwało 1,3% pacjentów, a 0,1% trwale przerwało leczenie z powodu zespołu suchego oka. Ciężki (stopnia 3.) zespół suchego oka wystąpił jedynie u 3 pacjentów (0,4%). Mediana czasu do wystąpienia zespołu suchego oka wynosiła 1,7 miesiąca (zakres od 0 do 19,1 miesiąca) (patrz punkt 4.4 ChPL). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych: Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, tel.: +48 22 4921 301, faks: +48 22 4921 309; Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl; Podmiot odpowiedzialny: Astellas Pharma Europe B.V., Sylviusweg 62, 2333 BE Leiden, Holandia. Numery pozwoleń na dopuszczenie do obrotu: EU/1/21/1615/001-002 - wydane przez Komisję Europejską. Kategoria dostępności: Produkt leczniczy wydawany na receptę do zastrzeżonego stosowania - Rpz. MAT-PL-PAD-2023-00002 | Czerwiec 2023
The best science for better lives Read our Commissions The Lancet Oncology’s editors work with academic partners to identify the most pressing issues in oncology—across science, medicine, and global health—with the aim of providing recommendations to change public policy or improve practice. Read our recent clinical and global health Commissions: • Global Cancer Surgery, November, 2023 • European Groundshot—addressing Europe's cancer research challenges, November, 2022 • Cancer in sub-Saharan Africa, May, 2022 www.thelancet.com/commissions/oncology
The Lancet is a trade mark of Elsevier Limited. For e-pages go to www.thelancet.com/oncology Peer reviewed and fast-tracked to publication in 10 weeks See www.thelancet.com for supplementary material See www.thelancet.com for podcast Version verified by CrossMark Open Access article Information for Authors See www.thelancet.com/authors/oncology/ authorinfo for guidelines for authors. Ombudsperson Sally Marshall (c/o The Lancet or ombudsperson@lancet.com) The Lancet Oncology 125 London Wall, London EC2Y 5AS, UK T +44 (0) 20 7424 4950 F +44 (0) 18 6585 3017 The Lancet—New York 230 Park Avenue, Suite 800, New York, NY 10169, USA T +1 212 633 3810 F +1 212 633 3853 The Lancet—Beijing Unit 1–6, 7F, Tower W1, Oriental Plaza, Beijing 100738, China T + 86 10 85208872 F + 86 10 85189297 www.thelancet.com/oncology Editor/Publishing Director David Collingridge Deputy Editor Allison Landman Senior Editors Katherine Gourd (maternity leave) Cheryl Lai Smriti Patodia Cheryl Reeves Owen Stretton Managing Editors Lucy Banham Hannah Jones Senior Deputy Managing Editors Tim Dehnel Helen Penny Laura Pryce Deputy Managing Editors Ashley Cooper Kayleigh Hook Gabriella Merry Senior Assistant Editors Asma’a Adjerid, Stephanie Becker, Jonathan Blott, Jenna Bolingbtoke, Rachel Bone, Priya Chudasama, Poppy Craig, Jessica Dwyer, Sarah Farley, Mariam Faruqi, Carrie Fielden, Harsimran Flora, Elizabeth Francis, Rebecca Gamble-Milner, Danielle Gash, Kitty Graham, Rhiannon Howe, Matthew Ilsley, Tanzina Islam, Anna Johnson, Eleftheria Kyriacou, Maria Marais, Genevieve Pascal, Jamie Prowse, Aimee Ramgolam, Anya Sharman, Katy Sheen, Lauren Southwell, Ashley Steeper, Neelan Umaskanth, Sylvia Warren, Chris Wortley Assistant Editors Phoebe Ashley-Norman, Anna Broszkiewicz, Alice Clarke, Charlotte Day, Sam Griffiths, Sarah Ivins, Claire Lenahan, Amy Mensah, Jessica Pope, Muhammad Rahman, Victoria Reid, Helen Reiderman, Kate Wilcock, Hannah Wood Asia Senior Executive Editor Helena Hui Wang (Beijing) Publisher/Editorial Director Richard Horton Edition ROW Cover For the inspiration see page 293 Audra Geras Biomedical Art/ Geras Healthcare Productions Editorial 265 Safe and effective cancer care: how long must we wait? Comment 266 A pan-European total cancer prevalence canvas: a benchmark for advancing strategic interventions S F Shariat 267 Harnessing stereotactic precision in the fight against primary kidney cancer: time for a randomised trial? D X Yang, R Hannan 269 Androgen receptor agonism in advanced oestrogen receptor-positive breast cancer N Chen, R Nanda 270 Endpoints in human papillomavirus-related oropharyngeal cancer trials M Posner, S A Roof 272 Antibody–drug conjugates in acute myeloid leukaemia: more research needed S Kayser 274 The need for speed: recovering undersampled MRI scans for glioma imaging F Barkhof, G J M Parker 275 Data sharing in cancer research: perceived risks and the consequences of not sharing J T Topham and others 277 The Radiation Planning Assistant: addressing the global gap in radiotherapy services L E Court Correspondence e92 Accurately addressing double-arm-zero-events studies in meta-analyses Q Zhou, Y Chen; Y Fujiwara and others e94 CALLA trial: immunotherapy in locally advanced cervical cancer F Kouhen, M Sqali Houssaini; X Yang and others; B J Monk, J Mayadev e97 Uncovering causal clues in the development of second primary cancers H Yi, J Ji; T K Kjaer and others e99 Optimal imaging before local therapy of colorectal liver metastases A Haddad and others; V Granata and others; B Görgec and others Corrections e102 Correction to Lancet Oncol 2023; 24: 483–95 News 279 Substance use disorders among cancer survivors S Devi 280 IAEA site visit to the Zaporizhzhya Nuclear Power Plant in Ukraine M Das 281 HPV vaccination programme success in Scotland T Burki 282 Horizon 2020 evaluation highlights benefit of crossborder research but points to areas for improvement E Wilkinson 284 BRCA testing launched for people of Jewish ancestry in England P Venkatesan e103 Children and Young People Cancer Taskforce T Burki Perspectives 285 Strategies to promote sustainable care for children with cancer in Ukraine A Agulnik and others 289 Design and implementation of a humanitarian cancer care programme for Ukrainian refugees in Moldova and Romania H Vulpe and others 292 Joseph Lubega, Director of Global HOPE—building paediatric cancer care in sub-Saharan Africa E Wilkinson (Continues on next page) Volume 25 · Issue 3 · March 2024
International Advisory Board Claudia Allemani Peter Borchmann Rebecca Dent Peter Dubsky Gillian Duchesne Massimo Falconi Gabriella Ferrandina Lisa Force Ziv Gil Parry Guilford Abdelali Haoudi Hedvig Hricak Karen Kelly Eiji Kikuchi Matthias Löhr Kellie Mathis Madeline Pe John Quackenbush Isabelle Ray-Coquard Diana Sarfati Bhawna Sirohi Elizabeth Smyth Enrique Soto Pérez de Celis Stephen Stefani Verna Vanderpuye Jennifer Wargo Patrick Wen Binghe Xu Han Kwang Yang Camilla Zimmermann (Continued from previous page) If you would like to respond to an article published in The Lancet Oncology, please submit your correspondence online at: www.editorialmanager.com/ thelancetoncology For e-pages go to www.thelancet.com/oncology Peer reviewed and fast-tracked to publication in 10 weeks See www.thelancet.com for supplementary material See www.thelancet.com for podcast Version verified by CrossMark Open Access article Articles 293 Complete cancer prevalence in Europe in 2020 by disease duration and country (EUROCARE-6): a population-based study R De Angelis and others 308 Stereotactic ablative body radiotherapy for primary kidney cancer (TROG 15.03 FASTRACK II): a non-randomised phase 2 trial S Siva and others 317 Activity and safety of enobosarm, a novel, oral, selective androgen receptor modulator, in androgen receptor-positive, oestrogen receptor-positive, and HER2-negative advanced breast cancer (Study G200802): a randomised, open-label, multicentre, multinational, parallel design, phase 2 trial C Palmieri and others 326 The multitarget faecal immunochemical test for improving stool-based colorectal cancer screening programmes: a Dutch population-based, paireddesign, intervention study P H A Wisse and others 338 Use of chemotherapy in patients with oesophageal, stomach, colon, rectal, liver, pancreatic, lung, and ovarian cancer: an International Cancer Benchmarking Partnership (ICBP) population-based study S McPhail and others 352 Use of radiotherapy in patients with oesophageal, stomach, colon, rectal, liver, pancreatic, lung, and ovarian cancer: an International Cancer Benchmarking Partnership (ICBP) population-based study S McPhail and others 366 Surrogate endpoints in clinical trials of p16-positive squamous cell carcinoma of the oropharynx: an individual patient data meta-analysis L A Gharzai and others 376 Tabelecleucel for allogeneic haematopoietic stem-cell or solid organ transplant recipients with Epstein–Barr virus-positive post-transplant lymphoproliferative disease after failure of rituximab or rituximab and chemotherapy (ALLELE): a phase 3, multicentre, open-label trial K M Mahadeo and others 388 Pivekimab sunirine (IMGN632), a novel CD123targeting antibody–drug conjugate, in relapsed or refractory acute myeloid leukaemia: a phase 1/2 study N G Daver and others 400 Deep-learning-based reconstruction of undersampled MRI to reduce scan times: a multicentre, retrospective, cohort study A Rastogi and others Review e104 Radiotherapy trial quality assurance processes: a systematic review C Brooks and others Policy Review e114 Non-surgical ablation for breast cancer: an emerging therapeutic option M Toi and others e126 Lessons learned from postmarketing withdrawals of expedited approvals for oncology drug indications S N Koole and others Clinical Picture e136 Paraneoplastic dermatoses in a patient with gastric adenocarcinoma: cutaneous clues to internal malignancy T-L Chen and others Volume 25 · Issue 3 · March 2024
ETR/EGS/ATO/OSP/SUN/ONCO/APMO/MP/2023/12/00033 ondansetron ondansetron ondansetron Atossa_logo 3D Atossa_logo_ at Atossa_logo_wide_3D Atossa_logo_wide_ at
The best science for better lives Explore our Series Commissioned by our editors, The Lancet Oncology’s Series include two or more papers that take an in-depth look at a topic of special interest to explore new thinking within and advance the field of oncology. Explore our recent clinical and global health Series: •Gynaecological cancers, July, 2022 •Disabilities and cancer, March, 2022 •Cancer trials and design principles, October, 2021 www.thelancet.com/series/oncology
Editorial www.thelancet.com/oncology Vol 25 March 2024 265 Safe and effective cancer care: how long must we wait? In January, 2024, a new analysis by the Less Survivable Cancers Taskforce found that the UK has some of the worst cancer survival among countries of similar wealth and income. In a ranking of 5-year survival in 33 countries, the UK was placed 16th for liver cancer, 21st for oesophageal cancer, 25th for brain cancer, 26th for pancreatic cancer, and 28th for lung and stomach cancers, and only 16% of patients with these six cancers in the UK are expected to survive beyond 5 years. Relatedly, in 2023, waiting times for cancer treatment in England were documented as the worst on record. The recent resurfacing of a 2020 study in Annals of Oncology has stimulated a similar discussion on cancer survival in Poland. The study assessed prostate cancer mortality between 1970 and 2020 across the six largest EU member states at the time—France, Germany, Italy, Spain, the UK, and Poland. Age-standardised mortality in five of the six countries showed decreases from 1990, whereas in Poland, it was estimated to increase by 18%, with a plateau in 2000–14—a pattern echoing 2022 European Commission estimates published in October, 2023, which showed increased cancer mortality in eastern Europe compared with western Europe. Unfortunately, these trends are not new. A 2022 WHO study showed that disparities between eastern and western Europe have persisted since the 1990s. It found that the cancer mortality excess in eastern Europe compared with western Europe increased from 32% to 37% in men and from 15% to 21% in women in the 2000s. Additionally, between 1991 and 2016, an estimated 3∙9 million cancer deaths were avoided in western Europe, but no progress in avoiding cancer deaths was seen in eastern Europe. EUROCARE data indicate that cancer survival in both eastern Europe and the UK has been worse than in other European regions since the late 1990s. Differences in lifestyle, cancer biology, screening, diagnosis, quality and organisation of care delivery, access to drugs, and stage at diagnosis have all been implicated in these disparities. Although it is tempting to emphasise aetiological links for the parallels between the UK and Poland, particularly given that Polish nationals constitute the largest European migrant population in the UK, a more convincing reason probably lies in the deficiencies in cancer care services and health policies in the two countries. The Lancet Oncology has previously highlighted how the absence of a National Cancer Control Plan and strategic misdirection have contributed to the upward trend in cancer mortality in the UK, even taking steps to commission our own blueprint for a plan when the Government failed to act. The proposed 10-point plan is complementary to the All Party Parliamentary Group for Radiotherapy’s plan for improving radiotherapy services across the UK, launched in February, 2024. The UK Government’s alternative to refreshing the cancer plan, namely the creation of an England-only Major Conditions Strategy, seriously underplays the gravity of cancer control in the UK. Interestingly, Poland has an active Cancer Control Strategy that runs through to 2024, but the increase in prostate cancer mortality coincides with the start of this plan, suggesting that the trend is either a legacy from a previous era or that the existing plan is not being suitably implemented. In both the UK and Poland, care delays due to staffing issues are a major contributing factor to high cancer mortalities, with patients in both countries complaining about access to medical oncologists. Unfortunately, this is an issue that is spreading across the European continent. Published in February, 2023, the Organisation for Economic Co-operation and Development’s report “Ready for the Next Crisis? Investing in Health System Resilience” suggests that many countries’ health systems are struggling to recover after the COVID-19 pandemic. Front-line health-care and long-term care-workers have been left overstretched and exhausted, raising concerns that a staff exodus could occur. The European Cancer Organisation’s Manifesto for 2024–29, however, suggests that the pandemic merely exposed pre-existing vulnerabilities in retention of the health-care workforce and that no lessons have been learned. It highlighted the inequity in the availability of medical professionals to meet demand and the fact that even the most basic steps have yet to be taken to address the crisis. There is a clear need to build health system resilience across Europe to address pre-existing inequities and mitigate their potentiation by the COVID-19 pandemic. The UK and Poland are showing the signs of underinvestment in cancer care and highlight that politicians can no longer prioritise short-term activities that serve their own interests. ■ The Lancet Oncology For more on the analysis by the Less Survivable Cancers Taskforce see https://www. theguardian.com/society/2024/ jan/11/uk-cancer-survival-ratesdeveloped-world-report For more on prostate cancer in Poland see https://cancerworld. net/reversing-the-rise-inprostate-cancer-mortality-inpoland/ For the 2020 study see Ann Oncol 2020; 31: 650–58 For the 2022 European Commission estimates see https://joint-research-centre.ec. europa.eu/jrc-news-andupdates/cancer-cases-anddeaths-rise-eu-2023-10-02_en For the 2022 study of WHO data see Eur J Cancer 2022; 165: 1–12 For more on factors associated with cancer mortality in eastern Europe see Eur J Cancer 2018; 93: 127–37 For the National Cancer Plan see Personal View Lancet Oncol 2024; 25: e6–17 For the All Party Parliamentary Group for Radiotherapy’s plan see https://radiotherapy.org.uk/ wp-content/uploads/2024/02/ Radiotherapy-WorldClass-WEB. pdf For the Ready for the Next Crisis? Investing in Health System Resilience report see https://www.oecd-ilibrary.org/ sites/1e53cf80-en/index. html?itemId=/content/ publication/1e53cf80-en For the European Cancer Organisation’s Manifesto for 2024–29 see https://www. europeancancer.org/manifesto Stocktrek Images/Getty Images
266 www.thelancet.com/oncology Vol 25 March 2024 Comment See Articles page 293 For the estimates on cancer diagnoses and mortality see https://ecis.jrc.ec.europa.eu/ A pan-European total cancer prevalence canvas: a benchmark for advancing strategic interventions The European Cancer Information System reported a staggering 2 742 447 annual cancer diagnoses, resulting in 1 292 600 deaths across the EU in 2022. Without decisive action, more than 3∙24 million new cancer cases per year are anticipated by 2040, posing a substantial challenge to public health and affecting long-term quality of life. In response, the EU has enacted Mission: Cancer1 and Europe’s Beating Cancer plan,2 fostering collaboration to deepen our understanding of cancer, promote early diagnosis, optimise treatment, and enhance the wellbeing of patients and their families throughout and beyond the course of treatment. Accurate measurement of harm, using both direct and indirect indicators, is essential for crafting effective strategies, but there is a notable gap in highquality information, particularly regarding cancer survivorship. Precise measurement of prevalence by disease and duration over time is crucial for formulating comprehensive follow-up guidelines, mitigating delayed health effects, tackling disparities, and elevating the overall quality of life for patients. In their groundbreaking Article published in The Lancet Oncology, Roberta De Angelis and colleagues embarked on a comprehensive initiative, using the EUROCARE-6 dataset to extrapolate the total cancer prevalence across 29 European countries up to 2020.3 This well crafted study covers 32 cancer sites, providing insights into survivorship proportions by sex, age, disease duration, and time period, based on analysis from 61 cancer registries. The investigators identified noteworthy differences in cancer prevalence patterns across regions and countries. For example, in 2020, central Europe exhibited the highest prevalence of total cancer (5601 [95% CI 5541–5661] per 100 000), whereas eastern Europe had the lowest (3476 [3451–3502] per 100 000); even larger differences exist between individual countries. This diversity stems from factors such as demographics, lifestyle, genetics, health-care infrastructure, environmental exposures, screening practices, and reporting and data collection methods. Notably, tumours with pronounced incidence dynamics and geographical variability showed even greater differences between countries. An encouraging finding from the study was a 3·5% annual increase in the number of cancer survivors between 2010 and 2020.3 Although females represent a larger proportion of survivors, the proportion of male survivors is growing at a higher rate, primarily due to the increasing incidence and improved survival rates of prostate cancer. The surge in cancer survivorship can be attributed to a convergence of factors, prominently featuring the synergistic advancements in efficient early detection and therapeutic methods driven by the epoch of personalised evidence-based medicine. As with all research, there are limitations to this landmark Article.3 De Angelis and colleagues relied on the completeness index method, a valuable tool for assessing overall registry performance. However, this method has inherent shortcomings, including dependence on accurate population estimates, assumptions of stable cancer incidence rates, and variability in data collection for different cancer types. Distinguishing under-reporting of true cancer cases from potential overdiagnosis becomes challenging, particularly amid temporal and geographical variability due to changes in health-care infrastructure, diagnostic technologies, and reporting practices. For example, projections to 2020 assumed a linear trend, overlooking changes in country-specific diagnosis strategies, such as new screening programmes. Supplementing the completeness index method with other quality indicators, such as overall data accuracy, timeliness of reporting, completeness of specific data fields, and survival rate monitoring, would provide a more comprehensive assessment of cancer registry data. For cancer research, data registries serve as vital repositories for organising information on cancer cases. However, these registries are not without their challenges, with issues such as under-reporting, incomplete data, coding errors, misclassifications, and time-related and geography-related inconsistencies. Variations in diagnostic and reporting practices, coupled with regional and national heterogeneities in data collection methods and standards, have substantial effects on the comparability and granularity of reported data. Notably, in the research by De Angelis Andrzej Wojcicki/Science Photo Library/Getty Images
Comment www.thelancet.com/oncology Vol 25 March 2024 267 and colleagues, the partial population coverage in six countries, the exclusion of registries with a median observation length of 20 years, and the reliance on 2014–16 data from Nordic registries might have introduced bias.3 While acknowledging these limitations, it remains crucial to underscore the indispensable role of studies using cancer registries in advancing epidemiological research, health-care planning, and policy development. Strategic investments are imperative to fully capitalise on the potential of cancer registries by expanding the scope of data, enhancing data quality, standardising reporting practices, and cultivating closer collaboration among registries. Specifically, meticulous collection of comprehensive long-term follow-up information is essential, with the goal of gaining insights into survivorship outcomes and the late effects of treatments. Furthermore, the integration of prevalence data with socioeconomic and lifestyle factors, alongside detailed treatment information, holds the potential to gain a more nuanced understanding of the impact of living standards, treatment patterns, response rates, and long-term treatment-related effects. Notably, the disparities in cancer prevalence among countries, attributed by the investigators to variations in incidence risk, might also, in part, find their explanations in these multifaceted factors.3 I commend the authors for their outstanding contribution in this benchmark report, which establishes a crucial and robust foundation for devising strategies aimed at advancing cancer prevention, diagnosis, treatment, and care. Recognising and addressing the evolving needs of cancer survivors, with the support of their families and caregivers, are pivotal aspects in ensuring patient-centred, high-quality long-term cancer survivorship. I am the head of the Comprehensive Cancer Center at the Medical University of Vienna, Vienna, Austria. Shahrokh F Shariat shahrokh.shariat@meduniwien.ac.at Department of Urology, Comprehensive Cancer Center, Medical University of Vienna, A-1090 Vienna, Austria; Department of Urology, Weill Cornell Medical College, New York, NY, USA; Department of Urology, University of Texas Southwestern, Dallas, TX, USA; Department of Urology, Second Faculty of Medicine, Charles University, Prague, Czech Republic; Division of Urology, Department of Special Surgery, Jordan University Hospital, The University of Jordan, Amman, Jordan; Research Center for Evidence Medicine, Urology department Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran; Karl Landsteiner Institute of Urology and Andrology, Vienna, Austria 1 European Commission. EU Mission: Cancer. https://research-andinnovation.ec.europa.eu/funding/funding-opportunities/fundingprogrammes-and-open-calls/horizon-europe/eu-missions-horizon-europe/ eu-mission-cancer_en#what-are-eu-missions (accessed Feb 6, 2024). 2 European Commission. A cancer plan for Europe. https://commission. europa.eu/strategy-and-policy/priorities-2019-2024/promoting-oureuropean-way-life/european-health-union/cancer-plan-europe_en (accessed Feb 6, 2024). 3 De Angelis R, Demuru E, Baili P, et al. Complete cancer prevalence in Europe in 2020 by disease duration and country (EUROCARE-6): a populationbased study. Lancet Oncol 2024; 25: 293–307. Harnessing stereotactic precision in the fight against primary kidney cancer: time for a randomised trial? Stereotactic ablative body radiotherapy (SABR) is a novel non-invasive definitive treatment option for primary renal cell carcinoma whereby ablative doses of radiation are delivered across one to five sessions using advanced technology. Although SABR is an attractive option for non-surgical candidates due to the mounting prospective evidence that is lacking for other ablative techniques, it begs the question of why SABR would not perform equally well on surgical candidates. There is now an accumulated body of evidence demonstrating the efficacy of SABR for primary renal cell carcinoma. The 5-year individual patient meta-analysis from the International Radiosurgery Consortium of the Kidney (IROCK), consisting of retrospective data for 190 patients treated across 12 institutions, showed a 5·5% cumulative incidence of local failure, with no grade 3 adverse events and with only one (0∙5%) patient having a grade 4 adverse event.1 A 2019 systematic review and meta-analysis including 372 patients from 26 studies (including 11 prospective trials) also showed the random-effect estimate for local control was 97∙2% with a low frequency of adverse events.2 In The Lancet Oncology, Shankar Siva and colleagues3 present results from FASTRACK II, the first large multicentre phase 2 trial of SABR in patients with primary renal cell carcinoma who were ineligible for, or declined, surgery. This trial follows on the heels of a procession of prospective trials. Although renal cell Kateryna Kon/Science Photo Library/Getty Images See Articles page 308
Comment 268 www.thelancet.com/oncology Vol 25 March 2024 carcinoma was historically perceived as radioresistant disease (based on limited in-vitro data and studies using outdated radiotherapy techniques), early doseescalation studies in the 2000s showed the safety and preliminary activity of SABR in the treatment of primary renal cell carcinoma.4 Published in 2017, FASTRACK I enrolled 37 patients and showed 100% 2-year freedom from local progression, with no grade 4–5 adverse events.5 In 2023, the first phase 2 single-centre study using three-fraction and five-fraction SABR with a median follow-up of 36 months showed 94% (95% CI 70−100) local control, with no grade 2 or worse adverse events.6 FASTRACK II builds on such data in a multicentre setting, showing 100% local control and cancerspecific survival in 70 patients with median follow-up of 43 months (IQR 38–60) and median tumour size of 4·6 cm (3·7–5·5).3 FASTRACK II allows generalisation and application of this finding beyond specialised academic centres. Being a relatively newer indication, there might be perceived barriers for translating SABR for primary renal cell carcinoma to clinical practice, particularly for locations that are resource-constrained or might have little experience with SABR. The development and dissemination of guidelines for primary renal cell carcinoma SABR delivery will be important for making this non-invasive treatment option available to patients with kidney cancer worldwide.7 There are several ongoing areas of active investigation of SABR in the treatment of primary renal cell carcinoma. FASTRACK II showed exceptional rates of local control; however, the frequency of grade 3 adverse events was slightly higher than reported in previous studies, perhaps reflective of the higher radiation doses used compared with previous studies of SABR in primary renal cell carcinoma.1,6 Although the frequency of adverse events is similar to that for other ablative techniques and surgery, further improvement in the outcome for SABR treatment of primary renal cell carcinoma could come from radiation dose deescalation based on personalised therapy, with improved understanding of the biology and radiosensitivity of the tumour based on its genetic make-up. It is likely that personalised approaches incorporating biological or imaging-based markers will guide individualised dosing in the future. For example, radiolabelled girentuximab was shown to be highly specific for carbonic anhydrase IX-expressing clear-cell renal cell carcinoma.7 Such imaging-based signals could potentially be leveraged for adaptive radiotherapy planning, where each radiation treatment is individualised to changes in tumour and patient factors in response to the previous radiation fraction. Alternatively, improved radiation delivery technology, such as adaptive radiotherapy that can take into account daily variations in bowel position due to peristaltic motion, might further reduce the frequency of adverse events and practically eliminate size-based or location-based limitations of SABR for primary renal cell carcinoma. Future directions might also include incorporation of cytoreductive SABR with systemic therapy for primary renal cell carcinoma in the setting of metastatic disease. In the modern era of doublet combination therapy with immune checkpoint inhibitors, there is emerging evidence to suggest possible immunomodulatory effects, leading to ongoing multicentre clinical investigation of SABR in primary renal cell carcinoma in combination with first-line systemic agents in the CYTOSHRINK and NRG-GU012 trials.9,10 There is now sufficient equipoise between SABR and nephrectomy on the available evidence of efficacy and toxicity for the definitive treatment of patients with primary renal cell carcinoma. The excellent oncological outcomes seen in FASTRACK II and its preceding studies provides the foundation of evidence needed to justify a larger phase 3 randomised clinical trial of SABR versus surgery for primary renal cell carcinoma. Given the potential quality-of-life benefit of SABR over surgery, the onus is on investigators and physicians to obtain high-level evidence to bring this effective treatment method to our patients. With increasing incidence of renal cell carcinoma, a non-inferiority trial design with both outcome and quality-of-life endpoints involving multiple institutions is both feasible and warranted, and could clearly establish SABR as another curative arsenal alongside of surgery in the multidisciplinary management of kidney cancer. We declare no competing interests. Daniel X Yang, *Raquibul Hannan raquibul.hannan@utsouthwestern.edu Department of Radiation Oncology, UT Southwestern Medical Center, Dallas, TX 75390-9303, USA (DXY, RH) 1 Siva S, Ali M, Correa RJM, et al. 5-year outcomes after stereotactic ablative body radiotherapy for primary renal cell carcinoma: an individual patient data meta-analysis from IROCK (the International Radiosurgery Consortium of the Kidney). Lancet Oncol 2022; 23: 1508–16.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk3NTQxMg==